Հարություն Խաչատրյանի «Անվերջ փախուստ, հավերժ վերադարձ» ֆիլմի պատումը ծայր է առնում հեռավոր 1988 թվականից, երբ ֆիլմում հանդես եկող կերպարներից մեկի` հանրածանոթ Ռուբեն Հախվերդյանի խոսքերով` ապրում էինք ինտերնացիոնալիզմի, գլաստնոստի ու համանման կարգախոսների ներքո` թաթներս վեր պարզած: Թե ինչ կարգախոսի ներքո և ում կամ ինչի դեմ վեր պարզած թաթերով ենք ապրում այսօր, դժվար է ասել, սակայն մի բան անվիճելի է. 1980-90-ականներից սկսած` մեր կյանք մտավ տարագրության անխոնջ ցեցը և դարձավ մեզ համար ազգային կացութաձև:

«Իրատես de facto»-ի հյուրն է Հայաստանի գրողների միության նախագահ ԼԵՎՈՆ ԱՆԱՆՅԱՆԸ:

Առաջին հանրապետության ստեղծմամբ վերականգնվեց հայոց պետականությունը։ Հայ և եզդի ժողովուրդների ճակատագիրը և պատմության քառուղիներում դրսևորած վարքագիծը մեզ թույլ են տալիս վստահաբար ասել, որ մենք միշտ միասին ենք եղել, և դա եղել է մեր ժողովուրդների կամքի ճիշտ ու ազնիվ դրսևորումը: Իսկ երբ մեր ժողովուրդներին վտանգ է սպառնացել, մեր միասնությունն ավելի կուռ և ամուր է եղել:

Հայ դասական դրամատուրգիայի նահապետ Գաբրիել Մկրտումի Սունդուկյանը ծնվել է 1825 թ. հունիսի 6-ին` վաճառականի ընտանիքում, Անչիսխատ թաղամասում, ուր բնակվում էին վրաց ազնվականները և հայ մոքալաքները: 1832-1837 թթ. նախնական կրթություն է ստացել Շահան Ջրպետի և նրա ֆրանսուհի տիկնոջ մոտ, 1838-1840 թթ.` Արզանյան եղբայրների պանսիոնում, սովորելով` նաև վրացերեն, ռուսերեն, լատիներեն, ֆրանսերեն: 1840-1846 թթ. ուսանել է Թիֆլիսի ազնվականական գիմնազիայում, որն ավարտելուց հետո մեկնել է Պետերբուրգ և ընդունվել համալսարանի պատմաբանասիրական ֆակուլտետի արևելյան բանասիրության բաժին` սովորելով վրացերեն, թուրքերեն, պարսկերեն, արաբերեն: Ավարտելով համալսարանը` 1851-ին վերադարձել է Թիֆլիս, կարճ ժամանակ պաշտոնավարել Ներսիսյան դպրանոցում, ապա աշխատանքի անցել Կովկասի փոխարքայի դիվանատանը, որպես թարգմանիչ:

Հազվադեպ է պատահում, երբ մեծարում են մարդու, որն արդեն վաղուց պաշտոնաթող է, առավել ևս` ոստիկանության աշխատակից: Երբ 1990 թվականի աշնանը Հայաստանում անցկացվում էին տեղական խորհուրդների ընտրություններ, Չարենցավանի քաղխորհրդի պատգամավորության թեկնածուներից շատերը չէին մոռացել իրենց ազգանունների դիմաց նշել զանազան բարձր պաշտոններ ու տիտղոսներ, մինչդեռ նրանցից մեկի անվան դիմաց գրված էր ընդամենը մեկ բառ՝ «թոշակառու»: Այդ ժամանակ էլ, թերևս, տեղամասի գրեթե բոլոր ընտրողների ձայները, որ տրվեցին «թոշակառուի» օգտին, կրկին հավաստեցին, թե ինչպիսի համաժողովրդական սեր ու հարգանք է վայելում նա: Իսկ պատգամավոր դարձած «թոշակառուն» ոչ այլ ոք էր, եթե ոչ միլիցիայի պաշտոնաթող գնդապետ ԿԱՐԼԵՆ ԲԱՂՅԱՆԸ:

«Նկարները մասնավոր հավաքածուներում են գտնվել 1968-ից սկսած։ Աշխատանքների նախնական արժեքը 40-70 հազար է՝ յուրաքանչյուրի համար, այնպես որ, սպասվում է, որ վաճառքից ստացված ընդհանուր գումարը կկազմի մինչև 1 մլն ֆունտ ստեռլինգ»,- նշվում է աճուրդի տան հաղորդագրությունում։

Մշակութային աշխարհում «Անուշ» օպերայի նոր մեկնաբանությունը հակասական կարծիքների ալիք բարձրացրեց: Որոշ մտավորականների բողոքն այնքան մեծ էր նորովի բեմադրված այս ստեղծագործության առնչությամբ, որ նրանք նամակով դիմեցին երկրի նախագահին: Իսկ ի՞նչ կարծիք ունի մշակույթի նախարար ՀԱՍՄԻԿ ՊՈՂՈՍՅԱՆԸ:

Նման բաների մասին հնուց է ասված` էս խմորը շատ ջուր կվերցնի։ Երբ Թերլեմեզյանի անվան գեղարվեստի քոլեջում տնօրեն նշանակվեց Աննա Մնացականյանը, հասարակական կարծիքը բաժանվեց երկու մասի։ Լավատեսները հույս են փայփայում, որ ակնհայտ հովանավորչությամբ պատասխանատու և պատվավոր պաշտոնը զբաղեցրած երիտասարդ կինը, այնուամենայնիվ, կմերվի կոլեկտիվին, կշտկի վրիպումները և թևքերը քշտած կանցնի գործի։ Կանցնի` պահպանելով թերլեմեզյանական ավանդույթները։

Իր բլոգում Մուհամեդ մարգարեի մասին իբր ծաղրական արտահայտություններ գրառելու համար Ստամբուլի 14-րդ քրեական դատարանի կողմից 58 շաբաթվա ազատազրկման է դատապարտել հայազգի գրող Սևան Նիշանյանը:

Հայտնի են «Արտ-Ֆեստ» առաջին երիտասարդական հանրապետական բաց փառատոնի հաղթող-մրցանակակիրները: Փառատոնն իր ձևաչափով բացառիկ էր, քանի որ միաժամանակ ընդգրկում էր արվեստի մի քանի ոլորտներ` թատերական արվեստ, կինոարվեստ և կերպարվեստ իր ճյուղերով` գեղանկարչություն, լուսանկարչություն, քանդակագործություն, գրաֆիկա: Ի դեպ, «Թատերարվեստ» անվանակարգում «Արտ-Ֆեստ» փառատոնի առաջին մրցանակը չի շնորհվել ոչ մեկի: